Nergens een sprankeltje licht… nergens is er hoop… Wat een armoe en troosteloosheid om in Gotham City te leven. Uitzichtloosheid is wat elk hoekje van deze stad uitstraalt. Het is deze stad waarin onze vriend The Joker opgroeit en zijn leven, zo-goed-en-kwaad als het kan, probeert te leven. Iets wat een onmogelijke opgave is.
Overweldigd en in beslag genomen door het waanzinnig acteerwerk en de constante diepe donkerte van triestheid kwam ik afgelopen week na twee uur de bioscoop weer uit. Gelukkig had ik de middag-editie van de film genomen en liep ik de mooie lichte herfstkleuren van Den Haag in… Om in alle lichtheid de impact van de film te kunnen verteren.
Waar de film wat mij betreft over gaat, is over gezien worden. Of liever gezegd, niet gezien worden. Dit thema wordt gepersonifiseerd door Joaquin Phoenix als The Joker. In beginsel is The Joker echt geen verkeerd mens. Wel heeft hij wat rare trekjes, maar daar probeert hij zelf zoveel mogelijk een draai aan te geven. Om maar zo normaal en onopvallend mogelijk te kunnen leven.
Een van zijn rare trekjes is dat hij onbedaarlijk gaat lachen, als hij zich heel erg verdrietig en niet gezien voelt. Helaas wordt hij zijn hele leven keer-op-keer niet gezien. Niet door zijn moeder, niet door zijn vader, niet door zijn social worker, niet door zijn collega’s, niet door de mensen op straat, niet door de burgermeester. Dit leidt ertoe dat zijn gedrag extreme vormen gaat aannemen. “Niemand ziet me toch… ik heb niets meer te verliezen…” Hij laat niet meer over zich heen lopen en doodt 3 jongens.
En dan… dan is er ineens aandacht! Zijn daad wordt gezien als een uiting van de onvrede die al mega lang heerst in de stad. Eindelijk hebben de mensen een mascotte die hun onvrede boven de waterlinie brengt. Een beweging vanuit onvrede is geboren… Een beweging van onderdrukte agressie is wat nu wel gezien wordt en aandacht krijgt in de stad.
Effect? De beweging neemt groteske vormen aan… Het tij is niet meer te keren…
Moraal van dit verhaal:
1. Ga de film zien! Het is een Parel van een film!
2. Als je je niet gezien of gehoord voelt, ga je steeds meer extreem gedrag vertonen om wel gezien te worden. Want een basisbehoefte van de mens is namelijk om gezien te worden door de ander!
3. Dat wat aandacht krijgt groeit. Oftewel, de agressieve beweging die in gang wordt gezet, krijgt ineens alle aandacht. Dit zal hen bekrachtigen om door te gaan… Want met dit gedrag worden ze wel gezien.
Wat betekent dit voor jou in je klas:
Stel jezelf eens de vraag: welk gedrag is groots aanwezig in jouw groep?
Is het gewenst of ongewenst gedrag?
Hoe komt het dat dit gedrag de kans krijgt om te groeien onder jouw handen?
Ik ben benieuwd!
Ik ga komende week maar eens een oude Batman-film kijken. Eens kijken hoe hij het oplost in Gotham City 😉
Jorien
