“Met Jorien”
“Ja, hoi, we hebben een zieke. Het heeft nu geen zin meer om onze afspraak door te laten gaan.”
“Oh…Ok.” [Shit…daar gaat mijn planning!!!]
Dan hoor ik mezelf ineens zeggen:
“Beterschap en plan gelijk een nieuwe afspraak met elkaar en dan zien we elkaar snel weer.”
Met een kleine zucht hang ik op. Nog geen tel later voel ik ineens iets heel anders. Een opluchting. Een lichtheid. Ruimte. Waar komt dat nu ineens vandaan?
Ach, nee, het zal toch niet?! Een glimlach tovert zich langzaam rond mijn mond…
Mijn agenda zit te vol gepland!!! Een onverwachte afmelding voelt nu als een cadeautje. Oepsie, ik ben weer in een oud patroon gedonderd.
Ik werk zo veel mogelijk aan een gebalanceerde agenda en meestal lukt dat ook goed. Maar niemand is een Heilige. Iedereen heeft zijn valkuilen en oude patronen. Ook ik.
In besluit om dit stukje oud patroon direct te doorbreken. In plaats van het vrijgekomen gat op te vullen met ander werk wat op me ligt te wachten, besluit ik mijn hardloopschoenen aan te trekken en met mijn toet in de zon een heerlijk rondje op het strand te hardlopen. Dit doet mijn moeheid altijd verdampen en haalt me volledig uit mijn hoofd. Nog geen uurtje later zit ik weer achter mijn computer met volle focus, aandacht en het geluid van de zee in hoofd. Een nieuw paadje in mijn gedrag heeft zich gevormd.
En jij… Ken je dit gevoel ook? Wat doe jij met de vrijgekomen gaatjes? Of ervaar je dit nooit zo?
Ik ben heel benieuwd.
Laat je van je horen?
