Met zijn mooie grote glunderende ogen keek hij me aan.
“Ja…” kwam er stoer uit zijn mond. Een grote glimlach verscheen om zijn mond.
Even voor de duidelijkheid: ik heb niemand ten huwelijk gevraagd. En nee, ik heb ook niemand één miljoen euro aangeboden. Het is iets heel kleins, wat ik heb gedaan. Maar in zijn kleinheid is dit heel erg groot en wezenlijk. Niet alleen voor hem, maar op iedereen zal dit hetzelfde effect hebben.
“VERTEL!! Wat heb je dan gedaan??”
Nou, ik ben op mijn knieën gaan zitten bij een jongetje wat net 4 is geworden. Hij draagt een grote feestmuts en zijn moeder komt net het kinderdagverblijf binnen om zijn verjaardag te vieren.
1+1 = 2. Dit jochie is hartstikke jarig!
Het kost niets en het is tegelijk onbetaalbaar: neem een minuutje om je echt op dit kind te richten. Echt even contact te maken en in zijn belevingswereld te kruipen. Het kind echt zien in wie hij is en waar hij mee bezig is. Het lijkt zo simpel, maar het effect is onwaarschijnlijk groot en belangrijk.
Ga maar eens even voor jezelf na als iemand jou echt ziet. Dat iemand jou het gevoel geeft dat jij er helemaal mag zijn. Als jij je gezien voelt, zul je je veilig en vertrouwend voelen. Je zelfvertrouwen groeit en je durft de wereld aan. Je wilt ontdekken en verder groeien. Zo ook dit jongetje.
Hij begint te vertellen over zijn nieuwe school en wat hij daar voor spelletjes gaat doen. Ondertussen groeit zijn trots en zin. Je ziet hem denken: “het is echt bijzonder wat ik straks ga doen!!” Want hij mag erover vertellen, terwijl iemand om haar knieën met een grote lach naar zijn verhaal luistert.
Jij als volwassene bent essentieel voor de basis van waaruit onze kinderen groeien, ontdekken en leren. Wat doe jij om de kinderen om je heen te zien in wie ze zijn?
En wat doe je met de volwassenen (je geliefde, je beste vriend, …) om hen hetzelfde gevoel te geven?
Ik ben heel benieuwd…
Waarschijnlijk zijn het de inieminie-dingen die er wezenlijk toe doen.
Laat je het me weten?