Als ik pauwenveren had, dan had ik ze afgelopen week fier opgestoken en was ik eens lekker gaan paraderen door de straat. Allemachtig wat was ik trots op die 4 leraren…
Wat was het geval… op een Haagse Binnenstadschool coach ik 4 leerkrachten tot Verbinders in hun school. Ze misten de tijd en aandacht met én voor elkaar. En als ze soms die tijd dan wél hadden, dan wisten ze daar niet de optimale waarde uit te halen. Werk aan de winkel, vonden ze.
Toen mocht ik ze gedurende een jaar coachen. Ik leerde ze de vaardigheden en theoretische kaders van het werken met groepen en het inzetten van intervisie. Ook ging ik ze on-the-job coachen, zodat ze het geleerde direct konden toepassen in hun eigen groep met collega’s.
Het resultaat was afgelopen week niet te ontkennen! Bij alle 4 zag ik:
– Een zelfverzekerde krachtige leider met een groep collega’s werken
– Plezier
– Aandacht
– Collega’s die hun kennis en ervaring op een effectieve en waardevolle wijze konden delen met elkaar.
– Eigenaarschap: ze hadden allemaal een eigen twist aan de theorie en vaardigheden gegeven. Een twist passend bij henzelf en bij hun groep.
Als jij zo’n groei zou zien, zouden jouw pauwenveren daar toch ook van gaan staan?
Dan kun je toch heerlijk een stap achteruit doen en ze loslaten…
Hoe benutten jullie als collega’s de tijd met elkaar?
Halen jullie optimaal de waarde en aandacht uit die momenten met elkaar?
Ik ben benieuwd!
Groetjes, Jorien
