“Ik zeg: Niets meer aan doen”.
Een beetje VPRO-liefhebber weet precies waar ik het dan over heb… Inderdaad; De Taarten van Abel.
Twee weken geleden zijn we begonnen met een nieuwe serie Parels in het thema “De kijk van…” om je perspectief breder te kunnen maken. Deze week hebben we het over “De Kijk van Abel” van de Taarten van Abel.
Voor de Cutuur-barbaar die dit programma niet kent, geef ik even een kleine toelichting. Bij de Taarten van Abel bakken kinderen een taart voor iemand die bijzonder voor hen is in het leven. Samen met banketbakker Siemon de Jong maken ze de vrolijkste en liefste taart die bestaat, om die vervolgens naar de compleet-verraste-bijzondere persoon-in-kwestie te brengen.
Maar wat maakt dit programma zo bijzonder? Waarom verbreedt dit je perspectief?
Nou, dat zit zo. Siemon (of Abel, als je hem graag zo wilt noemen) ziet het kind als een autonoom mens. Hij neemt het kind volledig serieus en behandelt het als een gelijkwaardige gespekspartner. Alle onderwerpen kunnen besproken worden en bovenal… alle vragen kunnen gesteld.
De kinderen voelen zich echt gezien en serieus genomen in het leven wat zij leven. Met alle heftige gebeurtenissen daarbij…
Kinderen zijn openhartig, wijs, eerlijk, creatief en vol vertrouwen. Maar zo vaak worden ze niet zo behandeld en gezien. Ze worden betutteld, klein gehouden en niet serieus genomen. Siemon doet dat niet. Hij zet ze neer als serieus mens.
Bedenk je zelf maar eens hoe jij je zou voelen, als je butteld en klein gehouden wordt.
Inderdaad… onprettig.
“De Kijk van Abel” is wat mij betreft een Kijk die je perspectief op kinderen verbreedt. Zie hoe je ze ook kunt aanspreken en benaderen. Kijk maar eens wat dat voor effect op het kind heeft. Kijk maar eens hoeveel het ter plekke groeit.
Kijk goed en pas het toe in de kinderen in je eigen leven. Neem ze serieus als volwaardig mens.
Door het verhaal van een ander (in dit geval het kind) te willen horen, verrijk je jezelf én de ander ter plekke met levensgeluk. Jullie relatie verstevigt en groeit… en dat maakt vrij en open. Dat is nu eenmaal zoals het werkt. Verbreed je kijk…
Hoe ga jij om met de kinderen uit je groep?
Zie je ze oprecht serieus als volwaardig mens of hou je ze onbewust klein?
Ik ben benieuwd.
Jorien