Haaaj-jaijaijaijaijaijai… Haaaj-jaijaijaijaijaijai… Haaaj-jaijaijaijaijaijai…
Terwijl Marcel op zijn indianentrom indianengezang uitstoot, staan wij in trance met zijn allen als een malle zuurstof op te zuigen en in de lucht te boksen.
Ie!!! Aaaa!!! Oeh!!! Ie!!! Aaaa!!! Oeh!!!
10 minuten lang gaan we door en de climax bouwt zich op… Ik begin te zweten, ik voel me licht. Ik zie alleen nog maar mijn eigen handen en de trom van Marcel en voel me uber-sterk. Niets gaat mij nog stoppen! Dan is het ineens zover; vol met zelf-aangemaakte energie verleg ik mijn grens. Ik stap het ijsbad in.
Ik weet niet of je het zelf al eens gedaan hebt, maar het ijsbad is een magisch proces. Als je er van tevoren over nadenkt, verklaar je jezelf voor gek. Ben je er eenmaal in geweest, dan denk je er 180 graden anders over. Want wat gebeurt er nou eigelijk?
Het ijsbad staat voor ons als iets wat onmogelijk is. Of nouja, de stemmetjes in ons hoofd zeggen ons dat het onmogelijk is. Ik noem die stemmetjes ook wel de volgels op je schouder. Sommige mensen hebben hele volières op hun schouder zitten. Anderen hebben maar twee vogels, die echter wel godvergeten hard en vaak roepen.
Het effect van die vogels op je schouder is dat ze je verlammen. Ze zorgen ervoor dat je gelooft dat iets echt niet anders kan. Of dat jij iets echt niet kunt. Oftewel, de vogeltjes zitten al je hele leven op je schouder en hebben je vaak geholpen. Alleen nu ben je op een punt in je leven gekomen, dat deze vogels een belemmering zijn geworden om verder te komen. Je bent geen kind meer, maar een volwassene. Ze passen niet meer in je leven van nu.
Het ijsbad staat symbool voor de vogels op je schouder. Door deze uitdaging aan te gaan en het gewoon te doen (met de juiste professionele begeleiding natuurlijk), laat je je lichaam en geest zien, dat iets wel kan. Hoe hard de vogels op je schouder ook iets anders roepen.
Je doorbreekt een patroon waar je al je hele leven inzit. Je voelt dat de vogels niet de waarheid roepen en dat je in staat bent tot zoveel meer. In het ijsbad heb jij plaatsgemaakt voor een nieuw vogeltje op je schouder. Een vogeltje die andere dingen tegen je zegt. Dingen die maken dat je nu wel andere stappen kunt zetten. Hoe gaaf is dat?
Ik lag met een dikke lach tot mijn nek in het ijs en riep een Dikke Doei naar de vogels die me tegenhielden stappen verder te nemen. Ik kan zoveel meer met de juiste vogels op mijn schouder. En jij?
Welke vogeltjes heb jij op je schouder zitten?
Wat roepen ze tegen je?
In welke situaties roepen ze het hardst in je oor?
Ik ben heel benieuwd…
Laat je van je horen?
Jorien
