“Nee toch?!!? Wat is dat voor herrie??”
Mijn buurman had besloten zijn muziek hard aan te zetten op het moment dat ik naar bed ging. Woede en onmacht gierden door mijn lijf.
“Ik wil slapen en stilte in mijn eigen huis!!”
Vol emotie drukte ik op zijn bel met de mededeling of hij alsjeblieft zijn muziek uit kon doen. Een niet zo’n sympathiek gesprek volgde.
Ik vond vond dat je rekening moet houden met elkaar. Hij vond dat hij gewoon moet kunnen doen wat hij wil in zijn huis. Twee mensen met twee verschillende behoeftes en overtuigingen. Dat probleem is niet zomaar opgelost…. Zeker niet als je praat vanuit je pure emotie. Dan is er geen ruimte en rust om elkaar te kunnen horen en verder te komen.
Waarschijnlijk kun je direct een voorbeeld uit je eigen leven tevoorschijn toveren. Bijvoorbeeld dat je op je werk voor de zoveelste keer overruled werd door je collega. Zij luisterde weer niet naar wat je in te brengen had. Vervolgens schiet jij uit je slof. Het resultaat? Je collega snapt nog steeds niet waar je nu precies tegenaan liep en wat er anders kan…
Of dat je partner voor de zoveelste keer de autosleutels op een onvindbare plek heeft gelegd. Vol frustratie en boosheid brul je naar zijn hoofd dat hij alles altijd zoek maakt. En wat is het resultaat? Je partner snapt er geen sikkepit van waarom jij nu zo startte brullen en de volgende keer ligt de sleutel alsnog op de verkeerde plek.
Leuke voorbeelden allemaal.. maar wat moeten we hier dan voor les uit halen?
Nou, dat direct handelen uit emotie vaak niet de meest handige manier is om verandering te bewerkstelligen. Het is letterlijk een barrière in het gesprek wat je voert, omdat je niet kunt bezien waar het eigenlijk over gaat: jouw onderliggende behoefte.
Hoe dan wel? Gebruik je emotie als signaalfunctie.
“Hé, ik merk dat ik hier over een grens van mezelf heen ga! Hier moet ik wat aan doen.”
Doordat je de emotie als grensbewaker hebt waargenomen, kun je vervolgens bekijken over welke grens de ander is gegaan.
Je weet daardoor wat je eigenlijk van de ander verwacht (bijvoorbeeld, ik zou het fijn vinden als je mijn inbreng eerst rustig beluistert en overweegt voordat je reageert).
De ander weet nu ook waar jij behoefte aan hebt en kan vervolgens kiezen om daar aan tegemoet te komen. Of een compromis met je te vinden.
De weg naar de oplossing in ingezet!
De volgende dag ben ik dus maar terug gegaan naar mijn buurman om een gesprek van wederzijds-willen-begrijpen aan te gaan. Mijn pure emotie was weg en mijn behoefte erachter had ik inmiddels voor ogen. Resultaat: we gaan diverse oplossingen, z dat we allebei lekker te kunnen leven.
Wat zijn jouw ervaringen met reageren vanuit emotie?
En met het gebruiken van emotie als signaalfunctie?
In welke situatie bereikte je het meeste?
Ik ben heel benieuwd.
Laat je van je horen?
Jorien
